Ο μεγάλος Δούκας, ο αξεπέραστος Duke Ellington είχε πει όταν ρωτήθηκε πως μπορεί να μάθει κάποιος μουσικός να αυτοσχεδιάζει, είπε:
…το ένα αυτί στο Ωδείο και το άλλο στο πεζοδρόμιο!
Ανεξάρτητα τι όργανο παίζει ο καθένας, έρχεται κάποια στιγμή η ώρα να αυτοσχεδιάσει είτε του ζητηθεί είτε από μόνος του. Έτσι νοιώθει άβολα και αρχίζει να αντιγράφει άλλους προσπαθώντας να αυτοσχεδιάσει μιμούμενος όμως και αντιγράφοντας χωρίς να είναι ο εαυτός του!
Όχι, δεν είναι κακό το να μιμείσαι (δείχνει μουσική παιδεία,) αλλά μέχρι εκεί. Με τη δημιουργία τι γίνεται;
Εκεί απαιτείτε η σπουδή της φόρμας (είτε είναι Blues, είτε μπαλάντα, είτε rhythm changes). Εκεί χρειάζεται η σπουδή της επεξεργασίας της μελωδίας, της αρμονίας, του ρυθμού ακόμη και της ενορχήστρωσης για κάποιον που θέλει να ηγείται ενός συνόλου.
Υπάρχει λοιπόν η δυνατότητα να ασχοληθεί κανείς με όλα αυτά μαθαίνοντας τη δομή και τη λειτουργιά όλου αυτού του υλικού, είτε λέγεται horn section του James Brown, Blues brothers και Stage orchestra του Henry Mancini (αλήθεια έχετε ακούσει τη μουσική του Ροζ Πάνθηρα!) είτε Ροκ συμφωνία – όπερα του Frank Zappa των Queen και τόσων άλλων μέσα από τον κύκλο σπουδών για σολίστες οργάνων αλλά και ενορχηστρωτών-Band leaders.